Dit is waarom reizen met een caravan, je eigen huisje op wielen, zo tof is
Mijn naam is Audrey. Ik heb verschillende banen gehad, maar heb het langst in het (basis)onderwijs gewerkt. Eerst als groepsleerkracht en daarna een aantal jaren als remedial teacher. Drie jaar geleden gooide ik het roer om. Ik zei mijn baan in het onderwijs op om bij een IT bedrijf te werken. Deze baan bood me de ruimte om meer tijd aan mijn andere grote passie te besteden: yoga. Het reizen trok me ook altijd al. Twee jaar geleden ging ik alleen naar Japan en dat vond ik zoooo fijn. Een land met een totaal andere cultuur, taal en keuken. Tevens merkte ik hoe goed de vrijheid me beviel. Mede door deze trip, besloot ik voor langere tijd te gaan reizen. Ik zei mijn baan op, verkocht mijn huis en ging alleen op reis. Op mijn 47e.
Krijg je wel eens de vraag of je niet te oud bent om alleen te backpacken?
Eerlijk gezegd is mijn omgeving positief. Iedereen vindt het super stoer. Op reis wordt me weleens gevraagd of ik alleen reis en als ik dat bevestig, is de reactie, “You brave woman”. In Japan vonden vooral de wat oudere dames het geweldig. Vaak ging er een duim omhoog.
Wat zou je andere vrouwen willen meegeven die twijfelen om ook te gaan?
Ik merk dat veel vrouwen van mijn leeftijd (en ook jonger hoor) ook graag de stap willen zetten om te gaan reizen. Om meerdere reden houden ze zichzelf tegen. Ik zeg: Doen! Go for it! Het is zo’n geweldige ervaring. Je ontmoet zoveel leuke mensen en eigenlijk hoef je nooit alleen te zijn. Als ik op een luchthaven loop en daar al die stoere vrouwen zie, die alleen reizen, dan voel ik me zo trots. Niet trots op mezelf, maar op alle vrouwen die “guts” hebben. Die ondanks alles (gevaren, commentaar van de omgeving etc.) er toch voor gaan.
Waarom besloot jij eigenlijk alles op te zeggen en alleen op reis te gaan?
Al enige jaren ben ik bezig met minimaliseren. Minder spullen. Meerdere keren per jaar deed ik een grote schoonmaak. Ik had het idee dat spullen me in hun macht hadden en dat wilde ik niet (meer). Steeds vaker stond ik in mijn woonkamer en dan keek ik rond en dacht: “Is dit het nou?”. Ik wilde het graag anders. Zonder de druk en verantwoordelijkheid voor het hebben van een huis, zou er meer mogelijk zijn. Ik had vaker alleen gereisd en wist dat het me goed beviel. Bovendien ben ik iemand die makkelijk contact maakt. Dus zodoende hakte ik de knoop door.
De knoop werd doorgehakt, waar besloot je naartoe te gaan?
Ik wist dat ik naar India wilde. Zoals gezegd, is yoga een van mijn passies. Ik wilde dieper in de yogafilosofie duiken en tevens meer focus op het beoefenen van de fysieke kant van yoga. Waar kan dat beter dan in India?! Verder had ik niet echt een plan. Ik vertrok met een ticket enkele reis Ladakh, de rest bleef ongepland.
Hoelang duurt jouw reis nu al?
Inmiddels ben ik zes maanden aan het reizen door Azië. Ik heb geen idee hoe lang ik nog blijf reizen. Wellicht dat ik even naar huis ga en daarna door reis naar Zuid-Amerika. Op deze reis ben ik al naar India, Nepal, Maleisië, Vietnam en Cambodja geweest. Nu zit ik weer een paar weken in Kuala Lumpur. Ik kan hier fijn yoga doen en heb leuke vrienden gemaakt.
Wat heeft alles opzeggen en deze reis voor jou betekent?
Het heeft me geleerd vertrouwen te hebben. Tevens heb ik geleerd dat er veel, heel veel goede en leuke mensen op deze aarde zijn.
Heb je er nooit aan gedacht om eerder te gaan reizen?
Als kind van vijf wist ik al, dat als ik later “groot” ben, ik wilde reizen. Op mijn 18e ging ik samen met een vriendin met Interrail door Europa. Ik vond het een heerlijk gevoel. De vrijheid en het onverwachte. Het vuurtje was aangewakkerd. Op mijn 23ste vertrok ik met diezelfde vriendin op wereldreis. We reisden eerst door Noord en Oost Europa. Daarna door naar Griekenland. In Griekenland werd ik verliefd en ik besloot niet verder te reizen, maar bij hem te blijven. Dus voor ik goed en wel op reis was, stopte ik. De relatie heeft vijf jaar geduurd. Het reizen bleef daarna altijd trekken. Zo vertrok ik begin 2000 voor drie maanden naar Nieuw-Zeeland en Australië. In mijn eentje en ik vond het geweldig.
Waarom raad je anderen ook aan om zo op avontuur te gaan?
Reizen is behalve het ontdekken van nieuwe culturen, zien van mooie landschappen en ontmoeten van geweldige mensen ook zo een ontdekkingsreis naar jezelf. Vooral als je alleen reist. Je wordt elke keer weer in het diepe gegooid als je in een nieuwe plaats aankomt. Je moet elke keer opnieuw je weg vinden, nieuwe mensen ontmoeten, je plek vinden. Dit doet een beroep op je aanpassingsvermogen, flexibiliteit, leert je geduld hebben en tegelijkertijd vertrouwen te hebben dat uiteindelijk alles goed komt.
Welke zorgen had jij of je omgeving vooraf en bleken die mee of tegen te vallen?
Eigenlijk had ik vooral zorgen om hoogteziekte, aangezien ik in Ladakh begon en meteen zou landen op 3500 meter hoogte. Verder vond ik het spannend om naar India te reizen. Je hoort veel verhalen over vrouwen die aangevallen worden. Gelukkig heb ik niets vervelends meegemaakt. Heb me daar wel goed op voorbereid. Mijn kleding aangepast en gezorgd dat ik altijd voor het donker ergens aankwam.
Hoe kun je zo’n avontuur het beste plannen of voorbereiden?
Als je je op zo’n reis wilt voorbereiden, is het handig om verschillende reiswebsites (zoals We Are Travellers) te lezen en wat reisblogs. Praat met mensen die dit al eens gedaan hebben. Je hebt vast een idee welke landen je graag zou willen zien of activiteiten die je graag zou doen. Gebruik dat als leidraad. Ook is het handig de verschillende seizoenen in de betreffende landen in de gaten te houden. Daarna begint het “echte werk”. Sparen, uitrusting kopen, wellicht huis verhuren of verkopen (praten met makelaars), verzekeringen regelen en abonnementen opzeggen of stopzetten. Ik kan je hierbij ook helpen als (reis)coach of sparring partner. Check daarvoor mijn Facebook pagina: Summer of Life.
Summer of life kan ik op FB niet vinden
Heel leuk en avontuurlijk, maar wat ik altijd mis in dit soort verhalen is: hoe financier je zoiets? Geld lijkt altijd iets wat niet aan de orde komt bij dit soort reportages. En nee, je hoeft niet materialistisch te zijn om toch wel te willen weten hoe je in vredesnaam rondkomt als je geen duizenden spaargeld hebt. Bovendien, wat ga je doen als je ooit terugkomt?
Natuurlijk wil iedereen soms wel de boel opzeggen, verkopen en weggaan. Maar, hoe platvloers dit ook klinkt, zeker in de ogen van de spirituele reiziger waarbij het woord “geld” soms bijna een vies woord lijkt is het toch zo dat je moet leven. En leven zonder geld is toch echt behoorlijk lastig. En als je terugkomt wil je ook niet onder een brug slapen, lijkt mij. Dus hoe doen mensen dat in vredesnaam? Jammer dat dit altijd een ondergeschoven kindje blijft bij dit soort, verder erg leuke, reportages.
Ik zou heel graag hierover willen sparren, want ik speel al heel lang met deze gedachte. Ik kan op Facebook Summer of life alleen niet vinden..